Ing dinten dino ing masyarakat wonten putra kang meripate boten saget ningali putra iku botensaget ningali pura iku anak kapeng setunggal wonge duwe adek kang nomer kaleh iku wedok , adek'e iku ora ngarep kangane dilahirke urep ing donyo iki lan adek'eNanging putra iku terus di ece adek'e neng wonge ijeh iso tetep sabar ngadepi adek'e nanging putra iku ngerasani sakit ati mergo adk'e teros ngece kangane neng de'e ijeh iso sabar ngadepi adek'e. . de'e iku terus jalani uripe karo hari -harine kang biasane ,ing dinten dino de'emetu saking omah terus melaku ing dalan.
Saben de'e melampah sikile ing dalan kuwi mesti di kancani dalanan lan witwitan kang terus di lewati sak dawane langkahn kakine iku melaku .neng dalan de'e kepetok kancane kang nakok'i d'e ape neng ndi kang kan cane ngakon de'e ben ati-ati saben de'e melangkahkekakine karo dikancani karo angen -angene meski de'e ora saget ngeti neng d'e ijehn saget ngerungokake.
Saben de'e wes mandek de'e linggeh saben iku wonten adek'e kang weroh de'e ,adek'e isen nek ono kangane dokkono kangane dikon muleh lan di cakimaki karo adine neng de'e ijeh sabar ,de'e menyadari nek neng donyo ibarat iku terimo sedelok lan de'e tetep syukur opo kang dikei gusti allah kanggo de'e.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar